Een polymeer bestaat uit moleculen die worden gekenmerkt door een opeenvolging van één of meer typen monomeereenheden. Bij een polymeer volgens REACH moeten die moleculen over een reeks molecuulgewichten verdeeld zijn, waarbij de verschillen in molecuulgewicht in de eerste plaats het gevolg zijn van verschillen in het aantal monomeereenheden.
Volgens REACH (artikel 3, lid 5) wordt een polymeer gedefinieerd als een stof die voldoet aan de volgende criteria:
- meer dan 50 procent van het gewicht voor die stof bestaat uit polymeermoleculen (zie de definitie hieronder); en
- de hoeveelheid polymeermoleculen die hetzelfde molecuulgewicht hebben moet minder dan 50 gewichtsprocent van de stof zijn.
Voor deze definitie geldt verder het volgende:
Een ‘polymeermolecuul’ is een molecuul dat een opeenvolging van ten minste 3 monomeereenheden bevat die covalent zijn gebonden aan ten minste één andere monomeereenheid of andere reactieve stof.
Een ‘monomeereenheid’ betekent de gereageerde vorm van een monomeer in een polymeer (voor de identificatie van de monomeereenheden in de chemische structuur van het polymeer kan bijvoorbeeld rekening worden gehouden met het mechanisme van de polymeervorming).
Een ‘sequentie’ (opeenvolging) is een continue reeks monomeereenheden binnen het molecuul die covalent aan elkaar gebonden zijn en die alléén onderbroken worden door monomeereenheden. Deze continue reeks monomeereenheden kan een willekeurig netwerk in de polymeerstructuur vormen.
‘Andere reactieve stof’ verwijst naar een molecuul dat kan worden verbonden met één of meer sequenties van monomeereenheden maar dat onder de desbetreffende, voor het polymeervormingsproces gebruikte reactieomstandigheden niet als een monomeer kan worden beschouwd.
In § 2.2. van het richtsnoer voor monomeren en polymeren wordt de definitie aan de hand van voorbeelden verder toegelicht.